Św. Antoni z Padwy (prawdziwe imię Ferdynand Bullone) urodził się 15 sierpnia 1195 r. w Lizbonie w Portugalii w święto Wniebowzięcia Matki Bożej. W roku 1210 wstępuje do klasztoru kanoników św. Augustyna pw. św. Wincentego męczennika w Lizbonie. Po dwóch latach, w 1212 r. przenosi się do klasztoru pw. św. Krzyża w Coimbrze. Pozostaje tam przez 8 lat, poświęcając się studiom. Dowiedziawszy się, że 16 stycznia 1220 r. pięciu Braci Mniejszych ponosi śmierć męczeńską w Maroku, zapragnął naśladować bohaterstwo tych obrońców wiary.
Latem 1220 r. Ferdynand pociągnięty przykładem pierwszych męczenników franciszkańskich przechodzi do zakonu franciszkanów.
Tam zmienia dotychczasowe imię na Antoni.
Po jakimś czasie uzyskuje pozwolenie wyjazdu do Afryki,aby głosić Ewangelię Maurom. Ciężka choroba uniemożliwia mu działalność misyjną i zmusza do powrotu do Hiszpanii. Statek, którym miał powrócić, na skutek niepomyślnych wiatrów przybija do brzegów Sycylii. Stamtąd św. Antoni, kierowany chęcią zobaczenia św. Franciszka, udał się do Asyżu, gdzie rozwijało się główne odgałęzienie jego zakonu. Początkowo nie poświęcano tu św. Antoniemu większej uwagi, on zresztą świadomie trzymał się na uboczu.
Tam zmienia dotychczasowe imię na Antoni.
Po jakimś czasie uzyskuje pozwolenie wyjazdu do Afryki,aby głosić Ewangelię Maurom. Ciężka choroba uniemożliwia mu działalność misyjną i zmusza do powrotu do Hiszpanii. Statek, którym miał powrócić, na skutek niepomyślnych wiatrów przybija do brzegów Sycylii. Stamtąd św. Antoni, kierowany chęcią zobaczenia św. Franciszka, udał się do Asyżu, gdzie rozwijało się główne odgałęzienie jego zakonu. Początkowo nie poświęcano tu św. Antoniemu większej uwagi, on zresztą świadomie trzymał się na uboczu.
Opatrzność zechciała jednak, że franciszkanie odkryli wreszcie jego wielkie walory. Dnia 3 maja 1221 r. św. Antoni uczestniczy w kapitule Zielonych Świąt w Porcjunkuli, gdzie spotyka się ze św. Franciszkiem. Po kapitule prowincjał Romanii Gracjan zabiera go z sobą. W latach 1221-1222 przebywa w pustelni Montepaole w pobliżu Forli. Latem 1222 r. po uroczystości święceń kapłańskich w Forli wygłasza z polecenia swego przełożonego kazanie, ujawniając głęboką wiedzę teologiczną i talent kaznodziejski. Zostaje powołany na profesora teologii. Stałym miejscem jego pobytu staje się Padwa. W latach 1230-1231 opracowuje w Padwie szkic “Kazań na uroczystości świętych w ciągu roku kościelnego”. Usuwa się na pustelnię Camposanpiero.
Św. Antoni umiera 13 czerwca 1231 r. w miejscowości Arcella koło Padwy. Nie doznał łaski męczeństwa, ale można go nazwać męczennikiem słowa Bożego, męczennikiem podróży, męczennikiem tłumów. Tak wielu było tych, którzy pragnęli go usłyszeć, że żaden kościół nie mógł ich pomieścić i Święty często głosił kazania pod gołym niebiem. Już za życia był uważany za legendarnego bohatera, opowiadano o niezwykłych jego czynach. 0 kazaniu wygłoszonym w Rimini do ryb, o mule, który zachęcony przez niego klęknął przed Najświętszym Sakramentem, o psałterzu, który został skradziony a św. Antoni sprawił, że wrócił do właściciela (od tego czasu ogłoszono Świętego patronem rzeczy zgubionych). Uroczyste ogłoszenie Antoniego Świętym nastąpiło 30 maja 1232 r. w katedrze w Spoleto przez papieża Grzegorza IX. Ojciec Święty Leon XII) nazwał Antoniego Świętym całego świata. W roku 1946 papież Pius XII ogłosił go Doktorem Kościoła.